Konuşan ikizler

Hamile bir kadının karnında ikiz iki bebek konuşuyor, biri imanlı diğeri imansız.

İmansız:
Doğumdan sonrasında bir yaşam var deniyor. Sen doğumdan sonraki hayata inanıyor musun?
İmanlı:
Tabiî ki, doğumdan sonrasında bir yaşam bulunduğunu haber veren oldu, doğumdan sonrasında olacaklara hazır olmalıyız, burada iyice güçlenmeliyiz.

İmansız:
Bunların hepsi saçmalık! Doğumdan sonrasında yaşam falan yok!…Şu demek oluyor ki doğumdan sonraki dirimsel düşünebiliyor musun? Gidip gelen mi var? Onun bunun söylemesi geçersizdir.
İmanlı:
Her şeyi tam detaylarıyla bilmiyorum, fakat orada ışık, luk olacakmış… Örneğin kendi ağzımızla yiyecek yiyebilecekmişiz.

İmansız:
Bu da oldukca gülünç! Bizim kendi göbek bağımız var, onun yardımıyla besleniyoruz… ve oradan asla kimse geri gelmedi! Buradan başka yaşam yoktur.
İmanlı:
Hayır! Ben doğumdan sonraki yaşamın tam olarak iyi mi bulunduğunu bilmiyorum, fakat malum bir şey var, biz göbek bağları ile yaşıyoruz. Bu göbek bağının sahibi olmalı. Buna anne deniyor. Doğumdan sonrasında anneyi göreceğiz ve o bizimle ilgilenecek.

İmansız:
Anneye mi? Sen anneye mi inanıyorsun? Bunların hepsi hurafe bırak şu geri kafalı olmayı, çağdaş ol!
İmanlı:
O devamlı, o bizim etrafımızda, biz onunla yaşıyoruz. O olmasa biz iyi mi oluruz ki?

İmansız:
Yeter bu saçmalıklar, ben gözüme inanırım, ben anne falan görmedim, olmayan görülmeyen şeye iyi mi var denilir ki?
İmanlı:
Benim bu şekilde bir hayata inanmış olmamın ne ziyanı olur ki? Bu şekilde bir yaşam var ise ona hazırlanmış olurum. Sen hazırlanmazsan orada hazırlıksız yakalanacağın için perişan olursun. Annem söylemiş oldu: Peygamberimiz, (insanoğlu uykudadır, öldükten sonrasında uyanacaklar ve yeni bir yaşam başlayacaktır) buyurmuş. Sen hazırlıklı olmazsan olma, ben o hayata hazırlanıyorum.