CEVAP
Asla olmaz. Özetlemek gerekirse yanıt verelim:
Müslüman İsevî diye bir şey olamayacağı benzer biçimde, Müslüman Musevî, Müslüman Budist, Müslüman Komünist, Müslüman Mason da olması imkansız. Zira biri ötekinin zıttıdır. Ateşle su bir arada bulunamayacağı benzer biçimde, iki dinli de insan olmaz. İmam-ı Rabbânî hazretleri buyuruyor ki:
Muhammed aleyhisselama uymak için, Onu tam ve kusursuz sevmek lazımdır. Tam ve olgun sevginin alameti de, onun düşmanlarını [Hristiyanları ve diğer kâfirleri] düşman bilip sevmemektir. Sevgiye müdahene [gevşeklik] sığmaz. İki zıt şeyin [Müslümanlıkla Hristiyanlığın] sevgisi bir kalbde, bir arada yerleşemez. Cem-i zıddeyn muhaldir. Doğrusu iki zıttan birini sevmek, diğerine düşmanlığı gerektirir. (1/165)
Demek ki, Müslüman olmak için, nesh edilmiş dinleri de sevmemek gerekiyor.
Hiçbir İslam âlimi, Müslüman İsevî tâbirini kullanmamıştır. Bu tâbir, Müslümanları Hristiyan yapmak isteyen misyonerlerin bir oyunudur. İki dinli kimse, Müslüman değildir. İki dine uyan, bigün camiye, bigün kiliseye giden İsevî de olması imkansız, Müslüman da olması imkansız.
Hristiyanlık nesh edilmiştir. Hakiki Hristiyan olmaz. Hakiki Hristiyan, hakiki kâfir anlamına gelir. Hristiyan’a dinimiz Ehl-i kitap diyor. Ehl-i kitap kâfirdir. Bir âyet-i kerime meali:
(Ehl-i kitap [Yahudi veya Hristiyan] olsun, müşrik olsun, tüm kâfirler Cehennemdedir. Orada ebedî bırakılırlar. Onlar insanların en şerlileridir.) [Beyyine 6]
Hristiyanların kâfir oldukları hakkında âyet ve hadislere inanan, iyi mi (Müslüman İsevîler) diyebilir? (İnsanların en kötüsü) ve (Cehenneme gidecek) denen kimselerle ortaklaşa iş yapılır mı? Allahü teâlâ, kâfirlerin birbirinin dostu bulunduğunu, onları dost edinmemek icap ettiğini bildiriyor. Bir âyet-i kerime meali:
(Ey inanç edenler, Yahudileri de, Hristiyanları da dost edinmeyin! Onlar, [İslam’a olan düşmanlıklarında] birbirinin dostudur. Onları dost edinen de, onlardan [kâfir] olur. Allahü teâlâ, [kâfirleri dost edinip, kendine] zulmedenlere hidayet etmez.) [Maide 51]
İslamiyet erişince, Hristiyanlık ve önceki tüm dinler nesh edilmiş, yürürlükten kaldırılmıştır. Hakiki Hristiyanlık da olsa, hakiki İncil ve Tevrat da bulunsa, bunlar artık geçerli değildir. Hakikisi geçerli olacak olsaydı, Allahü teâlâ İslamiyet’i göndermez, (Hakiki İsevilîk şudur, İsevî dinine devam edin) derdi. Bu şekilde demeyip, (Hak din, yalnız İslamiyet’tir) buyurdu. (İslamiyet’ten başka din, kabul etmem) buyurdu. İslamiyet’in hükmünü ise, kıyamete kadar geçerli kıldı.
Hristiyanlar, tahrif edilmeyen İncil’i bulsalar, aynen İsa aleyhisselamın bildirdiği benzer biçimde yakarma etseler de, Muhammed aleyhisselamı hak peygamber ve Müslümanlığı hak din olarak kabul edip Müslüman olmadıkları müddetçe, sövgü suretiyle olurlar. Zira imanın altı şartından biri, tüm peygamberlere inanmaktır. Birini kabul etmeyen kâfir olur. Ehl-i kitab kâfirdir. Hoş gören çıksa da, kâfirlik asla hoş görülmez.
İsa aleyhisselam erişince, zemzemle şarabı, Hristiyanlarla Müslümanları birleştirmeyecek, aksine Hristiyanlığı ortadan kaldıracak, İslamiyet’in bir ferdi olarak Müslümanlığı yayacaktır. Birkaç hadis-i şerif:
(İsa, benim dinim üstüne gelir.) [İ. Ahmed]
(İsa, gökten inecek, haçı kıracak [Hristiyanlığı kaldıracak], domuzu öldürecek [domuz etini yasaklayacak], İslam’dan başka şeyi yasaklayacaktır.) [Buhârî]
(Vallahi Meryem’in oğlu âdil bir yargıcı olarak inecek, haçı parçalayacak, domuzu öldürecek, kin, nefret ve haset ortadan kalkacaktır.) [Müslim]
Hakiki İncil’de Muhammed aleyhisselamın üstünlüklerini gören Hazret-i İsa, Onun ümmetinden olmak için oldukça yalvardı, yakarış etti ve duası kabul edildi. Allahü teâlâ, Onu diri olarak, göğe yükseltti. Kıyamete yakın, Muhammed aleyhisselamın ümmeti olmak için yere inecek, İslamiyeti yayacak, Hristiyanlığı ve Yahudiliği kaldıracaktır. (H. L. O. İman)